پای صحبت های دکتر هلاکویی 

بزرگترین لذتِ زندگیِ من بودن با بچه هایم است. اینکه من بچه ام را صبح بیدار کنم ، به او صبحانه بدهم ، او را مدرسه ببرم ، بعد از مدرسه او را ببرم فلان کلاس 

دنبالش بروم و او را به خانه بیاورم  بعد کمکش کنم تکالیف مدرسه اش را انجام دهد و بعد بخوابد. 

آیا پدر و مادر با انجام این کارها فداکاری می کنند؟  

من مطلقا برای بچه هایم فداکاری نکرده ام . بزرگترین لذت و شور و شوق و هیجانِ زندگیِ من در ارتباط با بچه هایم بوده است. تمامِ خوشحالیِ من این بوده است که  به خانه برمی گردم تا با بچه هایم باشم و تمامِ وقتم را هم تا حدی که برایم ممکن بوده برای آنها گذاشته ام و تمام خوشحالیم این بوده که آخر هفته ها با آنها هستم و پنجاه هفته از پنجاه و دو هفته در سال را در پارک و در کنار هم بوده ایم .

آیا معنایش این است که من فداکاری کرده ام و وقتم را برای آنها گذاشته ام؟ 

من با وقتم میخواستم چه کار کنم؟

چه کاری با ارزش تر و شادی آفرین تر و لذت بخش تر از بودن با بچه هایم بود؟ 

 

دکتر فرهنگ هلاکویی 

@Dr_holakuee

 

با تشکر از خانم رویا نوری برای در اختیار گذاشتن این مطلب